Πού πηγαίνει τόση αγάπη;

Μπαίνει στο νου και τρέχει στα καρδιόφυλλα...
...κυλάει και κοκκινίζει ρυάκια...
...τρέχει να γυαλίσει τα μάτια και να θερμάνει τις αγκαλιές...
Κυκλοφορεί ολούθε με βιάση για να προλάβει ν'αγγίξει 
όλα τα στήθια, ν'απλωθεί σ'όλα τα μάγουλα...
...να κινήσει όσες δυνάμεις την περιμένουν κρυμμένες, 
βαμμένες με της σκουριάς το χρώμα...
...τυλιγμένες με της μούχλας τις πολυκαιρισμένες αλυσίδες...
Ανοίγει τα παραθυρόφυλλα, να μπει γελαστός ο άρχοντας ήλιος να δώσει τα μετάλλια της γόνιμης φαντασίας,
της επιμονής, της θέλησης, της αναμονής, της αποδοχής
και της δύναμης, όλες αρετές με προίκα 
την πατίνα της απέραντης πίστης και της ελπίδας 
που δικαιώνει πάντα τους θεράποντές της...   

Ένας μύθος (φυσικά)...
...σοκολατένιες αναθυμιάσεις...
που οδηγούν σε γεύσεις απρόσμενα οικείες...
...δημιουργημένες από τα θαυμαστά παιδικά χέρια...
Έργα που σκορπούν γύρω τους τη φλόγα της δημιουργίας
και μαζεύουν τους δράστες σ'ένα ακόμα γαϊτανάκι αδελφοσύνης κι ικανοποίησης...

"Ουάου κυρία, τι φτιάξαμε!!!!"  

(και πού είμαστε ακόμα...)



https://youtu.be/Y_Ruw0gcGns

  


 

...και μετά απ'όλα αυτά...

...μια μανταρινιά μας δρόσισε...
...ένα μετάλλιο της Ελευθερίας μας φούλαρε χαρά...
...και πήραμε και μια πρόσκληση...

Τι άλλο θα θέλαμε;

...ε, την αγάπη σας...
(είμαστε βέβαιοι!)




  
 

Πιστεύεις;

Πιστεύω...

...αλλά δέχομαι και το φόβο...την απαισιοδοξία..

...την υποχώρηση...την κούραση...την αναβλητικότητα...

..την άνιση ανταλλαγή...τη στενοχώρια...

...τη μικρότητα...την αποφυγή της ευθύνης...

...και στηρίζομαι σ'όσους τόλμησαν...

και υπερβαίνοντας τον εαυτό τους, 

τον εξώθησαν στις ψηλότερες κορυφές...

...στα πιο δύσβατα μονοπάτια...

...στις πλέον απόκρυμνες πλαγιές...

...εκεί που κάθε ορατή ελπίδα σ'εγκαταλείπει...

...για να κρίνει...

...αν είσαι άξιος των όσων θαυμαστών θ'ακολουθήσουν...

https://youtu.be/6W5ZGkG4rQw