Οι Νηπιαγωγοί δε φοβούνται τη δουλειά...
Δουλεύουν επιστρατεύοντας
καθημερινά τη μικρή ή μεγαλύτερη εμπειρία τους,
με αγάπη, φροντίζοντας
τις Ψυχές που περνούν κάθε μέρα
την είσοδο του σχολειού τους...
Δουλεύουν
είτε διορισμένοι μ'επετηρίδα..
είτε περνώντας από τις συμπληγάδες του
ΑΣΕΠ,
είτε ως "μόνιμοι" αναπληρωτές που αναπληρώνουν πλέον τον εαυτό
τους...
...περιμένοντας την Πολιτεία να εφαρμόσει τα ευκόλως
εννοούμενα...
...περιμένοντας να λειτουργήσουν οι θεσμοί..
όχι κάποιοι
προσφάτως γνωστοί...
αλλά οι θεσμοί που
μέσα τους μεγάλωσαν
ως πολίτες μιας καλώς ευνομούμενης χώρας...
όπως
Δημοκρατία, Ελευθερία, Δικαιοσύνη, Αλληλεγγύη,
Πρόνοια, Παιδεία, Ψωμί,
Εργασία, Αξιοπρέπεια...
Αγκαλιάζουν το Νηπιαγωγείο που τοποθετούνται,
είτε για μία, είτε για περισσότερες χρονιές...
Πολλοί τρέχουν χιλιόμετρα
κάθε μέρα
αφήνοντας και δικά τους παιδιά πίσω
για να σκορπίσουν φως
στις τάξεις τους
και ζωντάνια στις καρδιές των μαθητών τους...
Έρχονται,
όχι απλά αντιμέτωποι αλλά δρουν
τεστάροντας τις αντοχές τους, ως
συμπαραστάτες,
ολοένα και συχνότερα πλέον ανήσυχων παιδιών,
τρομαγμένων,
αλλοπαρμένων μέσα στις δίνες που κυκλοφορούν
τόσο στα σπίτια τους όσο
και στον ευρύτερο περίγυρό τους...
Καλούνται να δώσουν τον εαυτό τους
ολόκληρο
χωρίς να περισσέψει κάτι
προκειμένου να σταθούν στο ύψος των
περιστάσεων...
Κάθε Νηπιαγωγείο είναι ένας ιερός ναός που χρήζει τη
μέριμνα όλων μας...
κι αν η πολιτεία έρχεται σήμερα να μας αποδείξει
πόσο
λίγη σοφία, παιδεία, σθένος ή δύναμη διαθέτει
ή θέλει να διαθέσει
μπροστά στα κάθε λογής μνημόνια,
ας θυμηθούμε κι ας μνημονεύσουμε τους
προπάτορές μας,
την καταγωγή μας κι ας αφυπνίσουμε την ίδια μας τη
συνείδηση
που δε μας επιτρέπει να ησυχάζουμε..
να κρυβόμαστε...να
σιωπούμε...
κι απλώς να συνεχίζουμε το υπέροχο
μέσα στην πολυδυναμικότητά
του έργο μας...
χωρίς να ορθώσουμε το ανάστημά μας
και να
πούμε...Φτάνει...ως εδώ...
δεν γίνεται να τα ξεπουλήσουμε όλα....απλώς δε
γίνεται...
