Πού πηγαίνει τόση αγάπη;

Μπαίνει στο νου και τρέχει στα καρδιόφυλλα...
...κυλάει και κοκκινίζει ρυάκια...
...τρέχει να γυαλίσει τα μάτια και να θερμάνει τις αγκαλιές...
Κυκλοφορεί ολούθε με βιάση για να προλάβει ν'αγγίξει 
όλα τα στήθια, ν'απλωθεί σ'όλα τα μάγουλα...
...να κινήσει όσες δυνάμεις την περιμένουν κρυμμένες, 
βαμμένες με της σκουριάς το χρώμα...
...τυλιγμένες με της μούχλας τις πολυκαιρισμένες αλυσίδες...
Ανοίγει τα παραθυρόφυλλα, να μπει γελαστός ο άρχοντας ήλιος να δώσει τα μετάλλια της γόνιμης φαντασίας,
της επιμονής, της θέλησης, της αναμονής, της αποδοχής
και της δύναμης, όλες αρετές με προίκα 
την πατίνα της απέραντης πίστης και της ελπίδας 
που δικαιώνει πάντα τους θεράποντές της...   

Ένας μύθος (φυσικά)...
...σοκολατένιες αναθυμιάσεις...
που οδηγούν σε γεύσεις απρόσμενα οικείες...
...δημιουργημένες από τα θαυμαστά παιδικά χέρια...
Έργα που σκορπούν γύρω τους τη φλόγα της δημιουργίας
και μαζεύουν τους δράστες σ'ένα ακόμα γαϊτανάκι αδελφοσύνης κι ικανοποίησης...

"Ουάου κυρία, τι φτιάξαμε!!!!"  

(και πού είμαστε ακόμα...)



https://youtu.be/Y_Ruw0gcGns

  


 

...και μετά απ'όλα αυτά...

...μια μανταρινιά μας δρόσισε...
...ένα μετάλλιο της Ελευθερίας μας φούλαρε χαρά...
...και πήραμε και μια πρόσκληση...

Τι άλλο θα θέλαμε;

...ε, την αγάπη σας...
(είμαστε βέβαιοι!)