Τρέχει ο χρόνος...

Άλλη μια χρονιά πέρασε χωρίς να μοιάζει με καμιά άλλη..
και τόσο ίδια με όλες τις άλλες..κάθε μέρα ο χρόνος μας κυνηγούσε...
όπως έλεγε η κυρία..
κι έλεγε και κάτι άλλο...
η ώρα τρέχει, δε μας περίμενε ...
ε, καλά κυρία δεν τρέχει στ'αλήθεια...
αχ, μακάρι να έμενε για λίγο ακίνητη 
να προλάβουμε να κάνουμε ένα σωρό δουλειές
που συνέχεια τις αναβάλλουμε (μεγάλο ελάττωμα η αναβλητικότητα)
και στη θέση τους ξεφυτρώνουν άλλες κι άλλες...
μακάρι να έμενε λίγο ακίνητη
να προλάβουμε να πούμε τα λόγια που βιάζονται να βγουν από το στόμα μας
και μπερδεύονται κι έχεις και την κυρία να λέει...
"σταματήστε καλέ να μιλάτε 
μα καλά, από το πρωί δε μιλήσατε καθόλου;;;"
να προλάβουμε να πούμε όλα τα νέα μας
τις απορίες μας, τις γνώμες 
μα να προφτάσουμε να πούμε
"ευχαριστώ..μπράβο
έλα να παίξουμε..δεν σ'έχω φίλο..
κυρία με χτύπησε..μου πήρε τη θέση
δικό μου είναι..δεν το έριξα εγώ
περίμενε να σε βοηθήσω
να σε αγκαλιάσω..να σου πω σ'αγαπώ.."
Περίμενε..μη βιάζεσαι να μεγαλώσεις..

 

https://youtu.be/5oHRdj-FHSg

https://youtu.be/F1Pdax0VXbk 

https://youtu.be/maoa4FGWmCo