Ανοίγεις την πόρτα του σχολείου σου στις οκτώ και την κλείνεις στις 7, 8, 10
βραδάκι και μπαίνοντας στο γνωστό Γκίνες, δύο φορές την κλείνεις περασμένα
μεσάνυχτα χωρίς καν να έχεις πιει νερό (φανταστικό μέτρο που ξορκίζει κάθε
έννοια μπροστά στον καθρέφτη)☺️. Ξεπερνάς σε απόδοση το βραχνοκόκκορα έχοντας
μλσ δια ζώσης και εξ αποστάσεως με χψω αριθμό ατόμων, έχεις ακούσει τα
παραπονεμένα λόγια του καθενός καθώς την τελευταία μέρα πριν τον αγιασμό
ενημερώθηκες και ενημέρωσες ότι 30 περίπου νηπιάκια, που δεν γίνεται να
στριμωχτούν με άλλα 44 (ενώ όλοι αυτό θέλουν), πάνε σε μια αίθουσα γιαπί, που
όμως ήδη είναι πιασμένη από άλλο σχολείο, με το ζόρι θα χωρέσεις και εσύ κάπου.
Σε πηγαίνουν να δεις από κοντά το θαύμα και ξαναστέλνεις εκεί τις συναδέλφους
για να συμμαζέψουν το εργοτάξιο, τηλεφωνείς ξανά στους 30 που περιμένουν
εναγωνίως πότε θα αρχίσει το σχολείο και ο αγιασμός και για αυτούς, που νιώθουν
ήδη παιδιά κατώτατου Θεού..μπαίνεις στα άδυτα του myschool, με τη δέουσα προσοχή
και προσπαθείς να συμπληρώσεις τα ασυμπλήρωτα..παίρνεις το ρίσκο, με ορατό
κίνδυνο να κλείσει καμιά βαλβίδα και να μείνεις με την καρδιά σου στο χέρι, να
μπεις στο ΠΣΔ, προσπαθείς να εγκυκλιαστείς, ως ενδείκνυται, αλλά η όρασή σου
θολώνει τα Α. Β. 1.1 1.2 1.3, τα υπ'αριθ. πρωτ. των μετεγγραφών που δίνεις, τα
πρακτικά των διδασκόντων που σε περιμένουν, τα πρωτόκολλα του ΕΟΔΥ, του σεισμού,
της πανδημίας και του καταποντισμού..αναρωτιέσαι πώς θα ξεφύγεις τη
μπανανόφλούδα που στρώνεται στο διάβα σου, λες ρε γμτ το σύμπαν να δεήσει να
συνομωτήσει υπέρ σου ή καλύτερα να μην τολμήσει γιατί αλίμονό του..
Αλλά τίποτα
από όλα αυτά δεν έχει σημασία, όλα σβήνουν και παραγράφονται γιατί σήμερα
αξιώθηκες να ζήσεις πέντε ώρες με τα πολύτιμα μικρά που σου άφησαν οι γονείς
στην πόρτα της τάξης σου, με τις μάσκες τους, με τις τσάντες τους, με τα πάντα
όλα τους και κυρίως με αυτή τη μαγική τους αύρα που σε τύλιξε και σε έθρεψε και
σε έκανε άνθρωπο άξιο κατά πάντα!! Καλή και επιτέλους μαγική χρονιά σε όλους,
μόνο με υγεία και αγάπη!
