Σήμερα μας αποχαιρέτησε η Λυδία...
και αγκαλιάστηκαν..φιλήθηκαν ...
και η κυρία πήγε να παραδώσει το παιδί στην αδελφή του...
καθώς επέστρεφε στην τάξη, άκουσε θρήνο... γοερό...
κλάματα... αναφιλητά... φωνές... από τ'αγόρια
"Κυρία, έλα να δεις, κλαίνε γιατί έφυγε η Λυδία !!!"
την αρχή την έκανε η κολλητή της, η Κυριακή
τόσο ευσυγκίνητη και ευαίσθητη..
μου θυμίζει απόλυτα τον εαυτό μου...
Λοιπόν, αγαπητοί αναγνώστες ομολογώ
ότι τέτοια εικόνα..και ήχο..
δεν έχω ξαναζήσει 25 τόσα χρόνια στο κουρμπέτι!!!
δάκρυσα κι εγώ...και συμπόνεσα τα καϋμένα τα κοριτσάκια μου..
ο θρήνος κράτησε πάνω από μία ώρα..
προς μεγάλη απελπισία των αγοριών
που τα'χασαν... και δεν ήξεραν πως ν'αντιδράσουν..
προσπάθησαν να τις συνετίσουν με λογικά επιχειρήματα
αλλά δεν κατάφεραν τίποτα θετικό..
ίσα-ίσα που χειροτέρεψαν την κατάσταση
η κυρία φυσικά είχε μείνει άλαλη..
και κατάπληκτη βλέποντας να ζωντανεύει μπροστά της
αυτούσια και ζωντανή η ψυχολογία των δύο φύλων..
απίστευτο..όλα αυτά που κοροϊδεύουμε ισχύουν τελικά..
και με το παραπάνω..από την ηλικία των 6 ετών..!!
μόνο ένας, ο Μάνος Χ., δάκρυσε ΕΛΑΧΙΣΤΑ
προς το τέλος της θρηνώδους παράστασης..
χωρίς φυσικά να θέλει να το παραδεχτεί..
Μα τι χρονιά είναι αυτή που ζούμε φέτος..;;
Έλα Χριστέ και Παναγιά..
απίστευτες εμπειρίες..
..τώρα βέβαια η κυρία φωτογράφιζε
την ώρα που τα παιδάκια της έπασχαν και θρηνούσαν..
αλλά αυτό ήταν κάτι που έπρεπε ν'απαθανατιστεί..
όμως κι εκείνη γελούσε με δάκρυα στα μάτια..
και είχε και στο κεφάλι της τ'αγόρια
που έκλειναν τ'αυτιά τους..και χτυπιόντουσαν..
καλά το όλο σκηνικό μου θύμισε αρχαία τραγωδία..
και κωμωδία βεβαίως - βεβαίως..απίστευτο..
είμαστε όλοι φορτισμένοι και ξεσπάσαμε βρε παιδί μου..
σημειωτέον ότι καταναλώθηκε σχεδόν ένα μεγάλο ρολό χαρτί κουζίνας..
για να σκουπίσουμε τα δάκρυά μας..
...και για του λόγου το αληθές..
Αχ, βρε Λυδία, φωτιές που μας άναψες... !!!
... ενώ παράλληλα τα κεράσματα συνεχίζονται
με αμείωτο κέφι & ρυθμό..
και όχι..δεν κάνουμε τράκες..πλέον..
