Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Μη φοβηθείς...

- Μα δε φοβούνταν τότε οι άνθρωποι;
- Και τους έβαζαν στη φυλακή;
- Γιατί ήταν τα τανκς στους δρόμους;
- Εγώ έχω δει τανκς σε μια παρέλαση...ήταν πολύ ωραία...
- Και δε μπορούσαν οι άνθρωποι να κάνουν αυτό που ήθελαν;
- Μα γιατί βγήκαν οι φοιτητές στις ταράτσες;
- Δε φοβόταν να μην πέσουν;
- Α, μα ήταν μεγάλοι...ήξεραν να προσέχουν...
- Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία...(πολύ φωναχτά, άπειρες των απείρων  φορές
όπως θα έλεγε μια παλιά ψυχούλα, η Μαρίνα Γ. )
- Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια;
- Όλα αυτά που χρειάζονταν, καλά δε λέω κυρία;
- Και τους έδερναν κιόλας;
- Μα δε φαινόταν σα να ήταν όλα σκοτεινά; 
- Πολύ αίμα, ε, κυρία;
- Τους έδιναν διαταγές να σκοτώνουν;
- Και οι γονείς τους δε στενοχωριόταν;
- Και όλοι αυτοί που έκαναν αυτά τ'άσχημα πράγματα δε φοβόταν κανένα;
- Και στο Πολυτεχνείο είχαν μαθήματα και μετά τα σταμάτησαν 
γιατί δεν άντεχαν άλλο και ήθελαν την ελευθερία;
- Ποια ελευθερία, τη δικιά μας που είναι στην τάξη μας;
- Ναι, καλά...δεν την ήξεραν ρε συ...
- Μα δεν εννοούσαν ένα παιδί, χαζός είσαι;
- Αυτοί είχαν όλους τους ανάποδους κανόνες, ε, κυρία;
- Μα Έλληνες δεν ήταν όλοι;
- Και νόμιζαν οι άνθρωποι ότι δε θα έφτιαχναν ποτέ όλα αυτά που είχαν χαλάσει;
- Και στενοχωριόταν πάρα πολύ;
- Τους φαινόταν ότι δεν έβγαινε ο ήλιος...κι ήταν όλο σκοτάδια;
- Μα εγώ φοβάμαι το σκοτάδι...
- Κι εγώ κυρία...
(το σκοτάδι πήρε πολλά likes)
- Εγώ δε φοβάμαι τίποτα...
- Τίποτα απολύτως;
- Ναι, τίποτα!
- Εγώ κυρία φοβάμαι κάτι άλλο...
- Τι, για πες μου...
- Να φοβάμαι να μην πάθει κανείς τίποτα κακό 
και να μην είναι όλοι οι άνθρωποι χαρούμενοι...
- Γι'αυτό ακριβώς θα προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις, ε;
- Ναι και θ'αγκαλιάζουμε τους γονείς μας...
- Και τ'αδέλφια μας...
- Και όλο τον κόσμο...

(ακολούθησε μια μεγάλη, δυνατή αγκαλιά γεμάτη από τη δύναμη της αγάπης...
...μέσα στην τάξη μας...)

...και τ'άλλα υπόλοιπα σχετικά δημιουργήματά μας...

Μπορείς να κρύψεις τον ήλιο;
...δε μιλάς σοβαρά...


















Δείτε την ταινία εδώ...
 
https://www.youtube.com/watch?v=vTT2VOrIMX0 


Η κυρία Ελένη δημιουργεί με τα τρομερά κοπέλια της τάξης...















Οι δημιουργίες τρέχουν και στο διπλανό τρομερό τμήμα 
με οδηγoύς την κυρία Ρίτσα & την κυρία Νατάσα...





















 





Ιδέα της υπέροχης κυρίας Νατάσας...

















Αχ, αυτή η Ειρήνη...
 




































...τέλος, ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους...
όσα μπορούμε...για όλα τα υπόλοιπα θα πιστέψουμε στις δυνάμεις μας...
και θα τα καταφέρουμε... 



Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

Πάμε ταξίδι;

Καλή ερώτηση...
...και ποιος δε θέλει να ταξιδέψει...
να φύγει για γνωστούς, ξεχασμένους κι άγνωστους προορισμούς
και χωρίς αποσκευές, δεν πειράζει...
Η ουσία είναι ποιους ή τι θα πάρει μαζί του 
και τι θα γνωρίσει και θα ζήσει εκεί που θα τον βγάλει ο δρόμος
ή το μονοπάτι ή το γεφύρι που θα κληθεί να βαδίσει...

Το αστείο της όλης υπόθεσης...
 ...ετοιμάζεσαι και λες...
"Να βρε παιδί μου θα πάρω μαζί μου αυτά κι αυτά...
θα πρέπει να βγάλω εισιτήρια και να'χω στο νου μου 
ένα βασικό σχεδιάγραμμα κινήσεων κι εναλλακτικών δράσεων..."

Aλλά κατά βάθος ξέρεις ότι ναι, βρίσκεσαι στο αγαπημένο
νηπιαγωγείο... περιστοιχίζεσαι από απίθανα νηπιάκια
και ευφάνταστους συνάδελφους 
και περιμένεις με ανυπομονησία
να πεις την πρώτη κουβέντα 
και να καθίσεις ενθουσιασμένη και γεμάτη περιέργεια
ν'ακούσεις τα παιδικά λόγια
που μπερδεύονται με τις σκέψεις και τις επιθυμίες
και τα συναισθήματα και τις εκφράσεις...
και τις απορίες...

και τα "Μπράβο σου κυρία, άριστα...και εις ανώτερα...!!!"
(ε, ναι σε περιμένουν στη γωνία, τι νόμιζες...)
...όταν η κυρία κάνει λάθος ή ζημιά
 ή μπερδευτεί και πει άλλο από αυτό που θα έπρεπε ή...ή...
(έτσι είναι όταν εφαρμόζεις την ομοιοπαθητική μέθοδο στην τάξη 
κι επιβραβεύεις τα λάθη και τα άσχημα
να θυμάσαι ότι ισχύει και για σένα...στο 100πλάσιο φυσικά...
και ότι συνοδεύεται από πολλά γέλια και τρελό κέφι...) 

Ξεκινήσαμε λοιπόν ένα ταξίδι
με πολλή δροσιά και μπόλικες ανατροπές...

Ξεκινάμε πάντα με αγάπη...



...και με πολλά νόστιμα ντολμαδάκια...
(ε, τι...νηστικό αρκούδι πώς θα ταξιδέψει;)


Ξεναγό είχαμε το νερό
για τις μακρινές μας διαδρομές που έκρυβαν πολλά και παράδοξα...

Μπήκαμε στην κιβωτό του Νώε...

 ...και γυρίσαμε ταινία...

(και ζήσαμε απίθανες καταστάσεις έως ότου ολοκληρωθεί)

...και μάθαμε ένα σωρό άγνωστες λέξεις ("άπραγο;"...τι θα πει;...
"αλαφιασμένοι;"  ..."η στάθμη των νερών τι είναι;")
...τις 3 διαστάσεις των αντικειμένων...τα είδη των γραμμών...
...την πηγή και τους τρόπους δημιουργίας διαφορετικών ήχων...
...την ποικίλη χρήση των υλικών που υπάρχουν γύρω μας...
και κουβαλήσαμε από το σπίτι ένα σωρό παιχνίδια
(ω, χαρά απροσμέτρητη...!!!)


 
  
Δείτε την ταινία εδώ...
 
https://youtu.be/1Bv9UOVA0nU



"Μα τι ήταν ο Αχελώος;" 
Παντού υπάρχει ένας μύθος, έτσι είναι... 

..."και ποιος ήταν ο Δευκαλίωνας;"
(εκτός από μαθητής στο 1ο τμήμα του σχολειού μας φέτος)





 "...Μα τι έγινε στο γεφύρι της Άρτας;...
μα την κλείσανε μέσα...;...τη γυναίκα του πρωτομάστορα;..."
Στάση στην παράδοση και σλόγκαν στο σχολειό μας από κει και πέρα...
"Μα ακόμα να τελειώσετε;...τι φτιάχνετε, το γεφύρι της Άρτας;"

 Δεν ξέρετε ότι το νερό κρύβει τα πιο περιπετειώδη ταξίδια;
Κλείστε λοιπόν με το πρακτορείο του, τι περιμένετε;




...και πειράματα με το νερό...




 ...τα έργα των χειρών μας...






 Μια επανάληψη δεν βλάπτει...



...κι οι άγγελοι έχουν τους αρχηγούς τους...












Προστάτης της πόλης μας με ιστορία...

























...ένα παιχνίδι από τα παλιά μας θύμισε η κ.Ρίτσα...


 Το νερό στη γη μας...


...και όπως όλα τα ωραία το ταξίδι τελειώνει...
αλλά όχι χωρίς κέρασμα...
και δεν είναι το μοναδικό, αλίμονο...

Ευχαριστούμε που μας προτιμήσατε για τη ψυχαγωγία σας και σήμερα...
Σας περιμένουμε με χαρά και στα επόμενα ταξίδια μας...