https://youtu.be/GX-T1cgDVPI
..έτσι..βάλε μια δόση κι από την προηγούμενη χρονιά..φέρε θύμισες στο νου κι ανακάτεψε μια μεζούρα νοσταλγίας, θαυμασμού, λατρείας και χαμόγελων πεντάχρονων που γίνονται εξάχρονα στα χέρια σου, έτσι όπως περνούν οι μέρες, τ'απογεύματα, τα βραδινά των αστεριών και του φεγγαριού..κι εσύ φεύγεις μαζί τους κι ονειρεύεσαι την ώρα που θα ξαναπάς στο σχολειό σου και θα συγκρουστείς με τη ζωή την ίδια, την ελπίδα, τη φωτιά, το νερό, το μελτέμι και το χώμα που σου δίνεται, ίσα για να'χεις κάπου να πατάς, να μη πέσεις, μιας και ζαλίστηκες ξανά απ' τό κρασί των μικρών αυτών καρδιών, που σε κερνάνε με την ψυχή τους καθημερινά..Πόσο τυχερή είσαι, το σκέφτεσαι καθόλου ή πάλι γκρινιάζεις ρε;
