Εδώ Ηράκλειο, το Μεγάλο Κάστρο..
Μέσα σε ηφαίστεια, ανάμεσα στους πάγους, μυρωμένοι με μανταρινιώτικα αρώματα, με κρητικές αθιβολές και νότες ριζίτικες, πάνω που λες Αχ δεν αντέχω, πάνε τα αυτάκια μου, φέρτε μου ωτασπίδες καλέ, τι ζήτησα κι εγώ πια;
Μετά μπαίνει το Σάββατο το ευλογημένον, αρχίζει το συναξάρι: Μωρέ μου λείπει το σχολειό, έλα Παναγία μου, άντε και φέρε τη Δευτέρα να ακούσω 500 φορές το "Κυρία" σε ήχο πλάγιο δεύτερο, να σηκώσω το τηλέφωνο 20 παρά μία φορά, να ακούσω πανηγυρικό αλλά και απλό εξάψαλμο..Αχ πόσο ωραία είναι η ζωή!!
Η ζωή που δε σου δίνει δεκάρα τσακιστή, μα όσες δεκάρες δίνεις, χρυσάφι τις κάνει για τα πρωινά και τα απομεσήμερά σου..Είναι κι αυτή η μυγδαλιά που δεν ξεχνάει ν'ανθίσει και ούτε που ρωτάει αν εσύ ορέγεσαι βρε παιδί μου πιότερο τα χειμωνιάτικά σου!
