Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016

Από μικροί στα βάσανα...





Σήμερα, 13 του Μεθυστή, 
μετά την χθεσινή κατάργηση της "ώρας κοινής ησυχίας"
(γιατί μπήκε σφήνα το άσμα "Δώδεκα μαντολίνα")
ή "ώρα ξεκούρασης" ή "ώρα χαλάρωσης" 
ή "ώρα απλώματος της προίκας"
ή "ώρα μα εγώ δε θέλω να κοιμηθώ-Μα δε θυμάσαι που είπαμε ότι απλώς ξεκουραζόμαστε;"
(ανάβει κάποιο σπίρτο)
ή "ώρα Μα κυρία φτιάξε μου το μαξιλάρι"
ή "ώρα Μα κυρία το σεντόνι δε μπαίνει στο στρώμα-
Ναι, αλλά δεν το έχεις απλώσει με το σωστό τρόπο, 
όπως έχουμε πει... Α, ναι..να έχει το ίδιο σχήμα με το στρώμα"
...σήμερα λοιπόν ήρθε δικαιωματικά η ώρα της περαιτέρω μελέτης, ανάλυσης και χορού με οργανάκια (χορεύω όπως το ζητάει η ψυχή μου και ξεσηκώνω όχι μόνο τη γειτονιά μου αλλά και τις παραγειτονιές)...του εν λόγω άσματος...
Ναι..αλλά η κυρία δεν τους άφησε να το ευχαριστηθούν αμέσως...αλλά ρωτούσε και ξαναρωτούσε κι έλεγε για τα 12 μαντολίνα και αφού δεν είχαμε αληθινά μαντολίνα, δείξαμε μαρκαδόρους...τόσους από δω και τόσους από κει..
έξι δηλαδή κι άλλους έξι...
κι έλεγε ακόμα η κυρία για τους καθρέπτες που θα τους σπάσει αυτός που έγραψε το τραγούδι γιατί λέει θέλει η κοπελιά να καθρεφτίζεται μόνο στα μάτια του...
κι όλοι γελάσαμε με την εικόνα αυτή...
και κοιταχτήκαμε καλά μέσα στα μάτια του διπλανού μας για να δούμε τον εαυτό μας...
και τα μάτια μας γυάλιζαν κι άστραφταν, αληθινοί καθρέφτες...
και εμείς λέγαμε στην κυρία να μας αφήσει επιτέλους ν'ακούσουμε το τραγούδι...
αλλά αυτή είχε μια ακόμα ερώτηση να μας κάνει...
και είπε ότι το τραγούδι αυτό το τραγουδά ένας για μια κοπέλα που αγαπάει τόσο μα τόσο πολύ...
και γιατί της λέει τόσα λόγια αντί να καθίσει και να της πει απλά "σε αγαπώ" και να τελειώνει η ιστορία;...ε,;;;
και τότε σήκωσε τα μάτια του ο Γιάννης Μ. 
κι απάντησε κάπως ντροπαλά αλλά με μεγάλη πίστη ότι όλα αυτά τα λέει με το τραγούδι του γιατί ντρέπεται να της πει καθαρά το σ'αγαπώ κι ακόμα θέλει να την κάνει να τον αγαπήσει κι αυτή...
και τότε η κυρία αποθαύμασε τη δύναμη της παιδικής σκέψης....
και φόρτωσε το αστέρι της μ'ένα σωρό μπράβο και παινέματα διάφορα...
(ενώ το μόνο που απλά ήθελε ήταν να τον αγκαλιάσει πολύ σφιχτά....και να δακρύσει...έτσι λίγο....)
Ε, και φυσικά επακολούθησε ξέφρενο γλέντι...
κι η κυρία είπε στο πολύ τέλος ότι θα πρέπει να ξεκινήσουν κι οι τιμωρίες να κάνουν τις επισκέψεις τους στο 57ο νηπιαγωγείο..γιατί πολύ έφαγαν πόρτα μέχρι και σήμερα...και δεν είναι τόσο ευγενικό....







Δεν υπάρχουν σχόλια :